Najłatwiejszy szlak na Śnieżnik zimą, wyludniona wieś i brzydka wieża

Na Przełęczy Śnieżnickiej krzyżują się szlaki z Kletna oraz z Międzygórza. Stąd już niedaleko do Hali pod Śnieżnikiem (szlak czerwony i żółty). W schronisku mamy szansę na naleśniki, szarlotkę lub bigos. Na zewnątrz są ławy i paleniska, gdzie możemy rozpalić własne ognisko lub dołączyć do innych turystów i upiec na patyku przyniesiony w plecaku chleb z żółtym serem lub kiełbaskę.

Zimowy Śnieżnik - mgły i wiatr... lub słońce

Ze schroniska na Hali pod Śnieżnikiem czeka nas około 40-minutowy marsz na szczyt Śnieżnika (szlak zielony). Tutaj zazwyczaj jest ten moment, kiedy zakładamy dodatkową bluzę pod kurtkę i ruszamy w górę. Dopóki idziemy lasem, wiatr nie dokucza mocno. Jednak po wyjściu ponad granicę lasu potrafi wiać niemiłosiernie. Potrafi i wieje praktycznie zawsze, choć muszę przyznać, że to właśnie tego zimowego dnia byłam na Śnieżniku pierwszy raz (a mam za sobą kilkanaście wejść), kiedy nie wiało wcale... Zaprzeczyło to moim wszystkim teoriom, a dzieci śmiały się ze mnie, bo zamiast zakładać dodatkowe bluzy, chciały ściągać te, które miały na sobie. Tak mocno prażyło słońce i tak bardzo nie było ani jednego, obiecywanego podmuchu wiatru 😉

Ale za to dzień wcześniej mgła była tak gęsta, że poruszanie się było bardzo utrudnione i musiałam non stop pilnować ścieżki. Turystów było niewielu, a ślady szybko zasypywał wciąż padający śnieg. Tak że tak, nigdy nie wiadomo i ze Śnieżnikiem nie warto zadzierać.

Śniegu jest sporo. Słupki graniczne, znajome z letnich wejść, wydają się zupełnie małe, takie ledwo wystające ponad śnieg czerwone łebki. Na szczycie robimy sobie obowiązkowe zdjęcie z tabliczką "Śnieżnik". Jest chwila na kubek herbaty i podziwianie fantastycznych widoków. Moim zdaniem to najpiękniejsze panoramy w całych Sudetach.

Wieża widokowa na Śnieżniku - niepotrzebna budowla i nieuzasadniona dewastacja przyrody

Do oglądania tych widoków niepotrzebna jest nowa, bardzo brzydka i niepasująca do otoczenia wieża widokowa. Tak, to niepopularna wśród blogerów opinia, ale jestem zdecydowaną przeciwniczką tej okropnej wieży! Dlaczego?

Wieże widokowe powinny stawać na szczytach mało atrakcyjnych, zalesionych, nieciekawych. Przyciągałyby turystów na te mało "chodliwe" szczyty, rozkładając jednocześnie ruch turystyczny na szlakach. Wystając ponad koronę drzew byłyby świetnymi punktami widokowymi. Dobry przykład to wieża na Kłodzkiej Górze. Budowa wieży na Śnieżniku kosztowała 13 milionów złotych, a także zniszczenia ciężkim sprzętem budowlanym terenów objętych rezerwatem przyrody. To dla mnie przykład destrukcyjnego wpływu rozwoju turystyki w górach na nasze wciąż zmniejszające się - i niszczone w różny sposób - zasoby przyrodnicze. Nieuzasadniona dewastacja przyrody i niepotrzebna inwestycja, która doprowadzi do zadeptania naszego "króla Sudetów". A tymczasem stare schronisko na Hali pod Śnieżnikiem marzy o remoncie...

Przeciwni inwestycji byli polscy i czescy ekolodzy. Teraz, gdy wieża już stoi i jest widoczna z każdego praktycznie miejsca, pozwala laikom na zidentyfikowanie Śnieżnika w panoramie Sudetów Wschodnich. Razi w słoneczne dni, gdy promienie słoneczne odbijają się od metalowej konstrukcji. A mnie razi niezależnie od pogody, za każdym razem, gdy jestem na ziemi kłodzkiej. Poprzednia, kamienna wieża przetrwała siedemdziesiąt parę lat. Jak długo przetrwa obecna? Tego się pewnie już nie dowiem.

A tak wyglądała stara wieża na Śnieżniku. Wybudowana w ostatnich latach XIX wieku, wysadzona w 1973 roku.

Zima w górach - czy brać jabłuszka na szlak turystyczny?

Ze szczytu Śnieżnika wracamy tą samą drogą. Tutaj pojawia się pytanie - czy warto zabrać ze sobą tzw. jabłuszka, ślizgi i zjeżdżać na nich w dół? Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że zjazdy po wąskich leśnych górskich ścieżkach generalnie nie są dobrym pomysłem, a na niektórych szlakach są po prostu zabronione. Po pierwsze dlatego, że rozpędzając się zbyt mocno, tracimy kontrolę nad naszym jabłuszkiem i możemy podciąć idącego pod górę turystę. Po drugie, wyślizgujemy i tak już śliski szlak, czym przyczyniamy się do zmniejszenia jego bezpieczeństwa. Zbyt duża prędkość może spowodować także zjazd ze szlaku gdzieś w bok, w las, w stromą przepaść, kolizję z drzewem lub wystającym i mało widocznym kamiennym słupkiem granicznym.

Opisywany szlak ze Śnieżnika do Janowej Góry ma właściwie tylko jeden odcinek, który teoretycznie mógłby nadawać się do zjazdu na jabłuszku. To krótki odcinek z Hali pod Śnieżnikiem do Przełęczy Śnieżnickiej, ale tylko wtedy, gdy jesteśmy tutaj poza weekendem i turystów jest niewielu. Ten odcinek to szeroka droga o dobrym nachyleniu - ani zbyt stromym, ani zbyt łagodnym. Odcinek z przełęczy aż do Janowej Góry jest na tyle łagodny, że nie nadaje się do zjazdu na jabłuszkach (ale już np. na nartach biegowych - jak najbardziej). Za to przy samym początku szlaku, na dole, mamy do dyspozycji całkiem sporą łąkę (widoczna z parkingu) o dobrym nachyleniu, gdzie można poszaleć na jabłuszkach. O ile jeszcze mamy na to siłę po całodziennej wycieczce.

Tak, wiem, dzieci mają 😉

---

Zobacz inne propozycje na zimowe wycieczki w Sudetach:

Kłodzka Góra

Kalenica w Górach Sowich

Czerniawska Kopa i Smrk w Górach Izerskich

Wodospad Podgórnej i Kaskady Myi

---

Nieoczywisty Dolny Śląsk

Jeśli lubisz mniej znane, nieoczywiste miejsca na Dolnym Śląsku, zobacz mój interaktywny przewodnik. Przez wiele lat podróżowania po moim regionie odwiedziłam setki pięknych i niekoniecznie znanych miejsc. Ruiny zamków i pałaców, punkty widokowe, szlaki górskie, ciekawe historie, czy lokalizacje, gdzie można znaleźć minerały. Od 10 lat w moich wyjazdach towarzyszą mi dzieci, są więc też w przewodniku miejsca, które zdecydowanie warto im pokazać.

---

---

Obserwuj mnie na Instagramie

---