Dubrownik z dziećmi w jeden dzień?
Wzgórze Srđ - doskonały widok i miejsce z historią
Zdecydowaliśmy się jechać do Dubrownika samochodem. Po przyjeździe od razu kierujemy się na wzgórze Srđ. Nie wjeżdżamy do centrum, chcemy najpierw zobaczyć miasto z góry. Robimy tak też ze względu na to, że kolej linowa z centrum na wzgórze Srđ akurat nie działała (prace konserwacyjne trwały do końca czerwca 2019). Stromą i krętą drogą wjeżdżamy na wzgórze. Już po drodze widoki są piękne, ale są i nerwy, gdy trzeba wyminąć się z autem jadącym z naprzeciwka.
Wzgórze porastają dęby – od nazwy tych drzew pochodzi nazwa miasta. Dubrava oznacza dąbrowę. Czyli po naszemu byłby to „Dąbrownik”.
Na szczycie robimy sobie mały spacer, podczas którego podziwiamy przepiękną panoramę miasta i jego pomarańczowych dachów, a także całego wybrzeża, z okolicznymi wyspami. Naprawdę warto.
Następnie wchodzimy do twierdzy, która wybudowana została w XIX wieku, ale najtragiczniejszych wydarzeń była świadkiem w czasie wojny domowej w latach ‘91-‘92. Podczas oblężenia Dubrownika, którego losy śledziły wszystkie telewizje świata, stąd właśnie ostrzeliwano miasto.
W zabudowaniach twierdzy znajduje się wystawa – muzeum, poświęcone tym wydarzeniom. Wchodzimy i oglądamy. Jesteśmy z dziećmi, więc próbuję w prosty sposób wytłumaczyć w ogóle samo pojęcie „wojny domowej”.
Pytań jest mnóstwo – bo jak to domowej, dlaczego? Dzieci chciałyby uzyskać odpowiedź jednoznaczną – kto był dobry, kto był zły? Kto komu zrobił krzywdę i czy za to poniósł karę? Kto komu pomagał? Niestety, jak sam wiesz, nie ma takiej odpowiedzi, jeśli mówimy o wojnie, czy w ogóle konfliktach na Bałkanach. Wystawa - co zrozumiałe, gdyż jesteśmy w Chorwacji – w dosyć jednostronny sposób pokazuje wojnę i agresję „wielkiej Serbii”. Mamy jednak przed sobą dużą mapę i pokazujemy na niej, jakie terytoria i w jaki sposób „trafiły” do poszczególnych państw byłej Jugosławii.
Oglądamy kilka urywków z reportaży wojennych. Tłumaczę dzieciom, co oznacza słowo „oblężenie”. Mimo, że miejsce jest przygnębiające i mało wakacyjne, cieszę się, że je odwiedziliśmy. Widzę, że dzieciaki zaczynają dostrzegać wartość płynącą z tego, że mogą żyć w czasie pokoju.
Stare miasto Dubrovnik
Po refleksjach wojennych, które przewijają się w naszych rozmowach zresztą w ciągu całego dnia, zjeżdżamy ze wzgórza do centrum.
Dubrownik jest bardzo zatłoczonym miastem. Korki, autokary przewożące wycieczki, wszędzie tłumy (mimo że byliśmy w czerwcu). Znalezienie miejsca do parkowania jest bardzo trudne, dlatego od razu kierujemy się na wielopoziomowy parking miejski. I Tobie też to radzę. Jest on położony względnie blisko starówki, a za godzinę parkowania (w cieniu!) płaci się 40 HRK (ok. 22 PLN).
Do plecaka zabierz zapas wody i ewentualnie jakieś suche przekąski dla dzieci. Pamiętaj o nakryciu głowy i drobnych na toaletę.
W obrębie starówki panuje niesamowity ścisk i gwar. Głównym deptakiem, uliczką Stradun, płynie rzeka turystów. Wszędzie sklepiki i knajpki. Ciężko się tamtędy przemieszczać dlatego skręcamy w boczne uliczki i labiryntem, ale spokojniejszym, docieramy do głównego placu.
Chcemy zobaczyć m.in. kolumnę Orlanda – figurę średniowiecznego rycerza. Jego przedramię o długości 51,1 cm służyło jako oficjalna jednostka miary – czyli „łokieć”. Zaglądamy także do kościołów, do weneckiego Pałacu Sponza oraz do przystani.
Robimy oczywiście przerwę na lody i zastanawiamy się nad wejściem na mury (bilety: osoba dorosła – 200 HKR, dziecko do lat 18 – 50 HRK). Pewnie gdybyśmy miasto zwiedzali sami, weszlibyśmy. Jednak ze względu na dzieci, rezygnujemy. Jest upalnie, jesteśmy już zmęczeni, a na murach nie ma ani skrawka cienia. Jest za to tłum fanów „Gry o tron”.
Opuszczamy starówkę. Rzut oka na basztę Bokar i kierujemy się już schodami w górę, w stronę parkingu. Dzieci są głodne. Mieliśmy w planie zatrzymać się w na obiad już poza Dubrovnikiem. Idziemy jednak na pizzę do malutkiej Pizzerii Tomato, która zaskakuje nas bardzo smaczną pizzą i przyzwoitymi (jak na Dubrownik) cenami (80-120 HRK za pizzę).
Złapać oddech wśród zieleni Trsteno
Po wyczerpującym spacerze w mieście, z przyjemnością zatrzymujemy się w Arboretum Trsteno. Tak, przyznaję się. Kto mnie zna, ten wie, że jestem fanką ogrodów botanicznych i jeśli tylko jest okazja, nie przepuszczam jej.
To ładny park z letnią willą, niegdyś należącą do dubrownickiej arystokracji. Jest tutaj gaj oliwny, cyprysy, a także wiele pięknych, wysokich wawrzynów. Są tez palmy, cynamonowiec, awokado i dąb korkowy. Dzieci nagle odzyskują siły i biegają wśród cienistych alejek. W wodach fontanny, zasilanej dzięki 70-metrowemu akweduktowi, zaczynają łowić „złote rybki”. To znak, że czas stąd ruszać ?
W drodze powrotnej wypatruję ładnej zatoczki na „przystanek kąpielowy”. Wybór pada na Plażę Veliki Żal (okolica miejscowości Dubravica, zaznaczyłam to miejsce na mapce).
Podsumowując. Da radę zobaczyć Dubrownik z dziećmi.
Przede wszystkim, trzeba dzieciaki trochę zainteresować miastem, jego historią, wybrać ciekawe fakty. Będzie temat do rozmowy w czasie podróży. Nie zawsze na wszystkie pytania znajdziemy odpowiedź i nie zawsze będzie ona jednoznaczna. Czasem cisza na tylnych siedzeniach samochodu nie oznacza, że dzieci śpią. One myślą. Analizują świat po swojemu.
Ponadto, zwiedzanie trzeba ograniczyć do niezbędnego minimum. Nie wymagamy od dzieci zachwytu nad kolejnym zabytkiem. Pamiętamy za to o zakupie pamiątek, lodów i pizzy. I oczywiście kąpieli w morzu po całym dniu.
Więcej o kosztach podróży do Chorwacji i cenach na miejscu przeczytasz tutaj.
Przeczytaj także o naszym jednodniowym wypadzie do Bośni i Hercegowiny.
A tutaj przeczytasz o naszym pobycie na Korculi
Mam też gotowe listy, co zabrać na wakacje z dziećmi do Chorwacji
W mojej Bibliotece SilverMint są też do pobrania mapki Chorwacji do kolorowania oraz zeszyt pomysłów - jak przetrwać podróż autem z dziećmi.
Chcesz podzielić się swoimi wrażeniami na temat zwiedzania Dubrownika z dziećmi? Koniecznie napisz komentarz!
Lubisz kolorowanki z motywami wakacyjnymi?
Zobacz pozostałe ilustracje do kolorowania - pomysł na chwilę spokoju, nie tylko dla dzieci.
